راه کاری برای درمان عقب انداختن کارها

عقب انداختن کارها، یعنی دور شدن از موفقیت.
 

چکیده: رسیدن به موفقیت، شرط هایی دارد. یکی از آن شرط ها، عقب نینداختن کارهاست. راه کار آن چیست؟ با ما همراه باشید تا راه درمان آن را بیابید.

تعداد کلمات 737 / تخمین زمان مطالعه 4 دقیقه

همه ی ما کارها را به تعویق می اندازیم؛ و معمولا بیشتر وقتی این کار را انجام می دهیم که از انجام کار خاصی، ترس بیشتری داشته باشیم.
این مسأله همواره بد نیست. در نهایت، اگر کار مورد نظر اهمیت چندانی نداشته و غیر فوری باشد، اولین نکته ی مهم دربارهی آن این است که باید در انتهای فهرست اولویت ها قرار گیرد.
اما وقتی که می توانید بین انجام موارد زیر انتخاب کنید و همیشه به سراغ گزینه ی ب یاج بروید تعویق می تواند مشکلی جدی باشد:
الف) انجام کاری مهم تر،
 ب) انجام کاری کم اهمیت تر،
و یا ج) انجام هیچ کاری.

درک اینکه چرا کارها را به تعویق می اندازید می تواند به شما کمک کند آن را کنار بگذارید. علت اغلب این است که یا نمی خواهید آن کار را انجام دهید، یا نمی توانید آن را به خوبی انجام دهید، و یا اینکه به نظرتان ترسناک می رسد. هرگاه میل به تعویق را حس کردید از خود بپرسید که آیا ممکن است یکی از این دلایل باعث ایجاد این میل شده باشد.
وقتی علت را مشخص کردید، از یکی از راه حل های زیر استفاده کنید.

1. برای خود مهلت زمانی تعیین کنید. این کار شما را مسئولیت پذیر نگه می دارد. بنابراین، وقتی نخواهید کاری را انجام دهید، اینها بسیار مفید هستند. مهلت های زمانی برای پروژه های بزرگتری که بسیار ترسناک هستند نیز نتیجه بخش است: پروژه را به کارهای کوچک تر تقسیم، و مهلتی برای هر یک تعیین کنید. به این صورت انجام هر قسمت ساده تر خواهد بود، و می دانید که چه زمانی باید آن را به انجام برسانید. و احتمال اینکه آن را به تعویق بیندازید کمتر خواهد بود.

2. از کارهای کوچک آغاز کنید. وقتی نمی خواهیم کاری، به خصوص کار بزرگ و مشکلی را انجام دهیم ترس می تواند بر ما غلبه کند، وتعویق چهره ی زشت خود را نشان می دهد. اما اغلب وقتی واقعا به سراغ انجام کار می رویم ترس دور می شود. در اینجا نکته ی اساسی این است که با کارهای کوچک آغاز کنید. به عنوان مثال اگر از انجام ارائه ی خاصی (کل آماده سازی هایی که باید انجام دهید و نیز صحبت در جمع) ترس دارید، تصور نکنید که باید کار آماده سازی را به یکباره انجام دهید و تمام کنید. قدری تحقیق، یادداشت برداری، یا طوفان فکری انجام دهید و این را نوعی تمرین در دسته ها در نظر بگیرید. وقتی احساس راحتی کنید، احتمال بیشتری وجود دارد که بدون ترس به سراغ دیگر قسمت های پروژه بروید.

3. کمک بخواهید. اگر با چیزی مشکل دارید، به جای اینکه کار بر روی آن را به تعویق بیندازید، از یکی از همکارانتان کمک بخواهید. این مسأله منطقی به نظر می رسد، اما در حقیقت همکاران ما منبعی هستند که بسیاری از ما به اندازه ی کافی از آنها بهره نمی گیریم و به جای آن بیهوده تقلا می کنیم، گیر می کنیم، و سپس کار را کنار می گذاریم (چون تصور می کنیم انجام آن بعدا ساده تر می شود). اما اگر یکی از همکارانتان بتواند پاسخی سریع به شما بدهد یا مسیر درست را به شما نشان دهد، | یا حتی به صحبت های شما دربارهی اینکه راجع به موضوع خاصی چه فکر می کنید گوش دهد، می توانید کارتان را به انجام برسانید، نکته ای بیاموزید، و رابطه ای با او شکل دهید.

4. کار را به شکل بازی در آورید. اگر کاری، رضایتمندی کم یا صفر به ما بدهد نیز تمایل به تعویق در آن خواهیم داشت، مانند دسته بندی با پر کردن گزارش های هزینه ها. ما انجام این کارها را دوست نداریم، و وقتی آنها را به اتمام می رسانیم، هیجان دست یافتن را تجربه نمی کنیم. پس از این ها بازی بسازید: تعدادی از وظایف ساده را با یکدیگر گروه بندی کنید، زمان سنجی را به مدت ۱۵ یا ۲۰ دقیقه تنظیم کنید، و کار را آغاز کنید. اگر کارها نیازمند تفکر و توجه بیشتری باشد و محدوده ی زمانیان معقول نباشد، همیشه می توانید خود را به چالش کشیده و بهبود یابید.

 
منبع: کتاب «مدیر 20 دقیقه ای هاروارد (مدیریت زمان)»
ترجمه: نرگس شفیعی